ΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ

Η παρακάτω ιστορία συνέβει στις Ηνωμένες Πολιτείες και μου την έδωσε μια μητέρα που την έχει τοιχοκολλήσει στο ψυγείο της για να μη τη ξεχάσει ποτέ.

Μια δασκάλα της Δευτέρας δημοτικού, είπε στους μαθητές της να γράψουν μια έκθεση με θέμα:
” ΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ”.
Στο τέλος της ημέρας , καθώς βαθμολογούσε τις εκθέσεις, διάβασε μια που την έκανε να κλάψει.
Ο σύζυγός της που μόλις είχε μπει στο σπίτι,τη ρώτησε
“Τι συμβαίνει?”
Αυτή απάντησε.
”Διάβασε αυτή την έκθεση, την έχει γράψει ένας μαθητής μου.”

“ΘΕΕ ΜΟΥ, ΑΠΟΨΕ ΣΟΥ ΖΗΤΑΩ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟ ΘΕΛΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ.
ΝΑ ΕΧΩ ΤΟ ΔΙΚΌ ΜΟΥ ΧΩΡΟ .
ΝΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ.
ΝΑ ΜΕ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΩ.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ Η ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΟΤΑΝ ΔΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ.
ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΘΑΧΩ ΤΗ ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΠΙΤΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ.
ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕ ΘΕΛΕΙ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΠΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΜΕΝΗ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΕ ΑΓΝΟΕΙ…
ΘΕΛΩ Τ’ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΑΛΩΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΩΡΕΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ, ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ, ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΜΕΝΑ.
ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ, ΚΑΝΕ ΜΕ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΩ ΟΛΟΥΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΥΣ.
ΘΕΕ ΜΟΥ ΔΕ ΖΗΤΏ ΠΟΛΛΑ..ΘΕΛΩ ΜΟΝΟ ΝΑ ΓΙΝΩ ΣΑ ΜΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!!”.

Εκείνη τη στιγμή ο σύζυγος ειίπε.
”Θεέ μου, το καημένο το παιδί. Τι αδιάφοροι γονείς είναι αυτοί!
Τότε αυτή τον κοίταξε και είπε:
“Αυτή η έκθεση είναι του γυιού μας!..”

Ελλάδα σήμερα ( Εξαιρετικό, δυστυχώς δεν ξέρω ποιος το έχει γράψει )

( Εξαιρετικό, δυστυχώς δεν ξέρω ποιος το έχει γράψει )

Μεσημέρι, Κολωνάκι, καφέ στην πλατεία.

Είναι αποκλεισμένο περιμετρικά, μπράβοι σε σχήμα Π, περαστικοί κοιτάζουν περίεργοι το θέαμα. Στη μέση αυτός, μαύρο κοστούμι, μαύρο πουκάμισο, όρθιος μιλάει στο κινητό. Πίσω του άλλος μπράβος, κρατάει στα χέρια ευλαβικά το πούρο. Γυρνάει, τραβάει μια ρουφηξιά, συνεχίζει, ο κολαούζος το κρατάει, περιμένει την επόμενη ρουφηξιά. Μπράβος πούρου, επαγγέλματα του μέλλοντος.

Φθινοπωρινό μεσημέρι στο κέντρο της πόλης, η δημόσια επίδειξη της αήττητης ηλιθιότητας. Είναι πλούσιος. Έχει πολλά λεφτά, από πού, απροσδιόριστο.

Οι πλούσιοι αυτής της χώρας δεν κάνουν, έχουν.

Κάτι γενικώς, καράβια, προμήθειες, λαθρεμπόριο πετρελαίου, πλαστά τιμολόγια, ποδοσφαιρικές ομάδες-πλυντήρια, αγοραπωλησίες παικτών, εικονικά συμβόλαια, πουλάει φάρμακα στα νοσοκομεία στην τριπλάσια τιμή, εισαγωγή από την Κύπρο, εκμεταλλεύεται εμπορικά ακίνητα της εκκλησίας, καταπατάει δημόσιες εκτάσεις, χτίζει στη Μύκονο συγκρότημα κατοικιών με συνέταιρο γνωστό πολιτικό, αλλαγές συντελεστή δόμησης μόνο για την περίπτωσή του, έχει αναλάβει τη διαφημιστική καμπάνια υπουργείων, διαχειρίζεται τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων, πουλάει τηλεοπτικά κανάλια που του χαρίζει το κράτος, αύξηση κεφαλαίου, τραπεζική εγγύηση, δάνεια, offshore εταιρείες, κωδικοί, μπράβοι. Πούρα. Χοντρός σβέρκος.

Οι περαστικοί απολαμβάνουν το θέαμα. Κουνάνε το κεφάλι ειρωνικά.

Το θέμα είναι τα λεφτά, αυτό μου είπε κι ο μπαμπάς.

Μια χώρα που δεν παράγει τίποτα και έχει τόσους πολλούς πλούσιους. Δεν δημιουργούν αλλά έχουν διασυνδέσεις. Σωστοί άνθρωποι στις σωστές θέσεις. Βιτρίνες. Ταμίες. Μεταφορά χρήματος, όχι δημιουργία πλούτου. Δεν βγάζουν χρήματα, υπεξαιρούν.

Οι πλούσιοι ξέρουν πολύ καλά από πού προέρχονται τα χρήματά τους.

Τα αντιμετωπίζουν και οι ίδιοι ως προϊόν εγκλήματος.

Τα τρώνε γρήγορα και επιδεικτικά. Όπως οι γκάνγκστερ.

Σε ολόκληρο τον κόσμο μόνο δύο άρχουσες τάξεις έχουν υιοθετήσει ως τρόπο ζωής το lifestyle της κολομβιάνικης μαφίας.

Οι Ρώσοι ολιγάρχες και οι Έλληνες πλούσιοι.

Θηριώδη τζιπ στα στενά δρομάκια, παρκαρισμένες πόρσε στα κλαμπ, αστυνομική προστασία, γουόκι τόκι, μπράβοι, ημίγυμνες ξανθιές, χοντροί σβέρκοι. ΚΔΟΑ. Κτηνώδης δύναμη ογκώδης άγνοια.

Στον υπόλοιπο κόσμο οι πραγματικοί πλούσιοι μοιάζουν με φοιτητές στα Εξάρχεια. Σνίκερς, φούτερ και κουκούλες. Ανακάλυψαν ένα τσιπάκι, έστησαν τη Microsoft, την Apple, έφτιαξαν ένα πρόγραμμα, φαντάστηκαν μια κοινότητα, το FaceBook, βάζουν την εταιρεία τους στο χρηματιστήριο έναντι 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων φορώντας τζιν, στο υπόγειο γκαράζ παίζουν ακόμα Nirvana με τις φοιτητικές τους κιθάρες.

Εδώ δεν υπάρχουν κιθάρες.

Ούτε πανεπιστήμια. Ελληνικός ληστρικός μικροκαπιταλισμός, κλοπιμαία.

Ξαπλώστρες 3.000 ευρώ στην παραλία, ο ένας δίπλα στον άλλον..

Πάνω στον άλλον. Όλοι μαζί.

Δεν θέλουν να κρυφτούν, θέλουν να φανούν.

Ποιος έχει το πιο μεγάλο, σπίτι, το πιο μεγάλο, κότερο.

Αγωνιούν για μια φωτογραφία τους σε φτηνές κίτρινες φυλλάδες που λερώνεσαι άμα τις ξεφυλλίσεις.

Αγοράζουν παρέα, δημοσιότητα, σεξ, σταρ, μις, θεές, απόλυτες, υπέρλαμπρες, δίμετρες. Ξανθιές με μαύρη ρίζα. Από τη μαζική παραγωγή των καλλιστείων. Μια δυο γυμνές φωτογραφίες και μετά στον αγώνα. Στο ανελέητο κυνήγι στη σκληρή ζούγκλα της ζωής.

Η ανεργία στις νεαρές γυναίκες μέχρι τα 30 φτάνει στο 40%.

Πιράνχας, κόβουν βόλτες από φωτογράφιση σε κότερα, από πασαρέλα σε επισκέψεις κατ' οίκον.

Το ίδιο παμπάλαιο συγκινητικό όνειρο. Μια μέρα ο πελάτης θα ερωτευτεί και θα την κάνει κυρία. Ένας γάμος, τώρα πριν να 'ναι αργά, τα χρόνια περνάνε γρήγορα, νέο εμπόρευμα βγαίνει στην αγορά κάθε σεζόν.

Τα πούρα διαλέγουν. Επιλέγουν την επόμενη trophy wife.

Επιλέγουν και επιλέγονται. Ε9 κυκλοφορούν σε φωτοτυπίες, αγοραπωλησίες, ντιλ κλείνονται..

Τα κοσμικά περιοδικά γράφουν για πανέμορφα μοντέλα που φωτογραφίζονται σε ακριβά μαγαζιά με νεαρούς ζεν πρεμιέ της αθηναϊκής νύχτας. Εννοούν escort συναντάνε γιους πλουσίων με την ελπίδα να «κατακτηθούν». Νέες ιδιότητες της κοσμικής ζωής. Κληρονόμοι.

Γιοι εισηγμένων. Πολύφερνοι γαμπροί με πολλές κατακτήσεις. Οι βίζιτες της πρώτης σελίδας.

Ο πλανήτης μπαίνει στον τρίτο χρόνο της οικονομικής κρίσης. Ο δύσκολος χειμώνας. Οι ελληνικές πολιτικές εφημερίδες, αυτιστικές πάντα, στο πιο βαθύ τούνελ της κρίσης, εισάγουν στην ύλη τους κοσμικά ένθετα. Χρώματα πολύχρωμα, γυαλιστερές φωτογραφίες. Δες το 16χρονο ζάπλουτο ξέκωλο πώς διασκεδάζει στα μπουζούκια.

Ζηλεύεις; Δες τον νεαρό πάμπλουτο κληρονόμο αγκαλιά με τη θεά, την προκλητική miss young. Θα κάνουν προγαμιαίο συμβόλαιο;

Η Ελένη ρίχνει με νάζι το τιραντάκι να φανεί η ρόγα, πέφτει η τηλεθέαση.

5.000 άτομα στο γάμο, τραγούδησε ο Ρέμος, εσύ δεν ήσουν εκεί;

Εσένα ο μπαμπάς σου δεν έκανε λαθρεμπόριο πετρελαίου; Η μαμά σου δεν ήταν συμβολαιογράφος στα μεγάλα ντιλ ακίνητης περιουσίας; Δεν ξέρεις ούτε ένα γενικό γραμματέα υπουργείου, έναν ταμία κόμματος έστω; Τι άτυχος που ήσουν.

Όλα διορθώνονται όμως, άρχισε τώρα, κάνε κοιλιακούς, κάνε προσθετικές στήθους, κάνε κάτι. Αν δεν είσαι αγοραστής, γίνε τουλάχιστον εμπόρευμα. Η Ελλάδα, αδιόριστη πτυχιούχος, κλείνει τα μάτια, πέφτει στο κρεβάτι για μια μονιμοποίηση στο δημόσιο, υπέρβαρη πηδάει απ' το μπαλκόνι.

Γυρνάει το ρολόι μια ώρα πίσω μεσάνυχτα Κυριακής, ετοιμάζεται για τον πιο βαρύ χειμώνα. Μπερδεμένη, πεινασμένη, εν πλήρη συγχύσει, δηλώνει αθώα.

Ήταν ωραίο το έργο, εύκολο, χωρίς κόπο, θεαματικό σαν μεταμεσονύχτια κολομβιάνικη σαπουνόπερα του Άλφα με βαρόνους κοκαΐνης, μπράβους και μικρά κοριτσάκια που πάνε στον πλαστικό χειρούργο με παιδιάστικη αφέλεια για να πιάσουν την καλή, να τις διαλέξει ο αρχηγός της συμμορίας. Κρατάει 45 λεπτά.

Μετά ακολουθεί τελεμάρκετινγκ.

Κατσαρόλες, στρώματα και όργανα γυμναστικής, 29,99 ευρώ σε 6 δόσεις.

Συμπληρώνω:

Πού είναι η άλλη Έλλάδα; Η Ελλάδα του 5%. Η Ελλάδα της γνώσης, της επιστήμης και της έρευνας. Η Ελλάδα της τέχνης, του πολιτισμού και του πνεύματος. Η Ελλάδα του (αντοπάριστου (βλέπετε χρειαζόμαστε επεξηγήσεις γιατί κινδυνεύουμε να παρεξηγηθούμε!!!)) αθλητισμού, της ευγενούς αμίλλης και του θαυμασμού του καλού καγαθού. Η Ελλάδα της δουλειάς, της προκοπής και της εξέλιξης. Η Ελλάδα του μέτρου, της μετριοφροσύνης και της σύνεσης. Κι όμως υπάρχει η Ελλάδα αυτή, υπάρχει, αναπνέει και λειτουργεί.

Μόνο που είναι χαμένη στο υπόλοιπο 95% όπως περιγράφεται στο παραπάνω κείμενο. Αυτό το 95% χρεωκόπησε την Ελλάδα.
Η διάσωσή της είναι το 5%.

Ανακαλύψτε το, αποκαλύψτε το, διαδόστε το, ενισχύστε το, συμπληρώστε το....

Ίσως τότε φανεί η αρχή της ελπίδας............................

Αφιερωμένο στους φίλους μου...

Συμβαίνουν...

Ο σύζυγος στη γυναίκα του:

- Μωρό μου, δεν αντέχω άλλο να σε βλέπω να τυραννιέσαι έτσι όλη μέρα στην κουζίνα.
Κλείσε την πόρτα!

Πεθερά...

Ένας τύπος σε κακό χάλι, γεμάτος γρατσουνιές στο πρόσωπο και στο λαιμό, συναντιέται με έναν φίλο του.Εκείνος ανήσυχος τον ρωτά:
- Μα καλά ... Τι έπαθες; Είσαι χάλια.
- Aσε, θάψαμε χθες την πεθερά μου ...
- Και καλά, τι είναι όλες αυτές οι γρατσουνιές;
- Δεν ήθελε!

Γιατί γουστάρεις Θεσσαλινίκη.....

Γουστάρω Θεσσαλλλλλλονίκη γιατί...‏


Γιατί εδώ ακόµη µαλώνουµε ποιος θα πρωτοκεράσει
> >
Γιατί δεν λέµε ψιψινέλι, ζουζουνάκι, πιτσιτσιλικολίνι. αλλά γιαßρί µου, καρδιά µου, πουλί µου
> >
Γιατί µπορείς να συνδυάσεις ßόλτα στην αγορά και καφέ µε φίλους σε ένα απόγευµα
> >
...γιατι σαν τη Χαλκιδική πουθενά!
> >
Γιατί το σουßλάκι το τρώµε σε σάντουιτς και το καλαµάκι το ßάζουµε στον φραπέ µας. Ποτέ αντίστροφα!
> >
Γιατί κανένας άλλος δεν χαίρεται για την καταγωγή του όσο εµείς
> >
Γιατί κάνουµε όλες τις δουλειές µας στο κέντρο µε τα πόδια!
> >
Γιατί δεν κάνουµε ποτέ επίσκεψη «µε άδεια χέρια»
> >
Γιατί ζούµε στην µοναδική πόλη του κόσµου που γράφεται µε δύο "σ" και προφέρεται µε πολλά "λ"!
> >
Γιατί το ßράδυ όταν οι δρόµοι σε άλλες πόλεις είναι ερηµες στη τσιµισκή έχουµε µποτιλιάρισµα!
> >
Γιατί αν περνάς µε το αυτοκίνητο από Τσιµισκή έχεις πολλές πιθανότητες να δεις τον Ψωµιάδη πάνω σε µηχανάκι (χωρίς κράνος) ή να σου χτυπήσει το τζάµι και να σου µοιράσει φυλλάδια για σωστή οδήγηση!
> >
Γιατί µετά από ξενύχτι και µεθύσι πάµε κατευθείαν για µπουγάτσα µε γάλα
> >
Γιατί αν πεινάσεις στις τρεις η ώρα το πρωί, µπορείς να διαλέξεις ανάµεσα σε πατσά, κρέπα ζεστή ή κουλούρι φρεσκοψηµένο
> >
Γιατί όταν ßγαίνουµε έξω για ποτό ή καφέ, συναντάµε τουλάχιστον τρεις γνωστούς µας.
> >
Γιατί όταν λέµε "ραντεßού στον Αλέκο" µόνο εµείς καταλαßαίνουµε ότι πρέπει να πάµε στο άγαλµα του Μ. Αλεξάνδρου.
> >
Γιατί παρόλη την κίνηση στο κέντρο, ένα έτσι να κάνεις ßλέπεις θάλασσα.
> >
Γιατί µαζί µε τον καφέ ή το ποτό µας κερνάνε λουκουµάκι, γλυκάκια ή µεζεδάκια
> >
Γιατί είµαστε οι µόνοι που ξεκινάµε το µεσηµέρι για καφεδάκι και χαλαρά καταλήγουµε να πίνουµε µαλαµατίνες µέχρι πρωίας
> >
Γιατί µπορούµε να δούµε το πιο όµορφο ηλιοßασίλεµα στην παραλία
> >
Γιατί έχουµε τις πιο όµορφες γυναίκες της Ελλάδας!
> >
Γιατί εδώ οι γυναίκες ßάφουν τα νύχια τους µε όζα...!
> >
Γιατί όταν σπάει το τζάµι φωνάζουµε τον ''τζαµτζή''
> >
Γιατί οι ταßέρνες µας συναγωνίζονται ποια θα σερßίρει (προσφορά του καταστήµατος) το καλύτερο γλυκό
> >
Γιατί όταν ßγάζει οµίχλη µια µοναχική ßόλτα στην παραλία λειτουργεί ως ηρεµιστικό
> >
Και όσους δεν καταλαßαίνουνε το γιατί .κλάιν µάιν
> >
Γιατί έχουµε τη νοοτροπία «και αύριο µέρα είναι»
> >
Γιατί ακόµα και αν χαθείς, κατεßαίνεις στην παραλία και ßρίσκεις τον δρόµο σου!
> >
Γιατί µιλάµε δυνατά και γελάµε µε την καρδιά µας
> >
Γιατί αυτή η πόλη ποτέ δεν κοιµάται !
> >
Γιατί την 28η Οκτωßρίου µόνο εµείς στην Ελλάδα έχουµε τριήµερη αργία!
> >
Γιατί το «κερασµατάκι του µαγαζιού» στις ταßέρνες µας είναι ολόκληρο γλυκό
> >
Γιατί έχουµε ντελίßερι όλο το 24ωρο, ακόµα και για γλυκά!
> >
Γιατί αντιµετωπίζουµε τα ζόρια «χαλλλαρά»!

Γιατί γουστάρεις Θεσσαλινίκη.....

Γουστάρω Θεσσαλλλλλλονίκη γιατί...‏


Γιατί εδώ ακόµη µαλώνουµε ποιος θα πρωτοκεράσει
> >
Γιατί δεν λέµε ψιψινέλι, ζουζουνάκι, πιτσιτσιλικολίνι. αλλά γιαßρί µου, καρδιά µου, πουλί µου
> >
Γιατί µπορείς να συνδυάσεις ßόλτα στην αγορά και καφέ µε φίλους σε ένα απόγευµα
> >
...γιατι σαν τη Χαλκιδική πουθενά!
> >
Γιατί το σουßλάκι το τρώµε σε σάντουιτς και το καλαµάκι το ßάζουµε στον φραπέ µας. Ποτέ αντίστροφα!
> >
Γιατί κανένας άλλος δεν χαίρεται για την καταγωγή του όσο εµείς
> >
Γιατί κάνουµε όλες τις δουλειές µας στο κέντρο µε τα πόδια!
> >
Γιατί δεν κάνουµε ποτέ επίσκεψη «µε άδεια χέρια»
> >
Γιατί ζούµε στην µοναδική πόλη του κόσµου που γράφεται µε δύο "σ" και προφέρεται µε πολλά "λ"!
> >
Γιατί το ßράδυ όταν οι δρόµοι σε άλλες πόλεις είναι ερηµες στη τσιµισκή έχουµε µποτιλιάρισµα!
> >
Γιατί αν περνάς µε το αυτοκίνητο από Τσιµισκή έχεις πολλές πιθανότητες να δεις τον Ψωµιάδη πάνω σε µηχανάκι (χωρίς κράνος) ή να σου χτυπήσει το τζάµι και να σου µοιράσει φυλλάδια για σωστή οδήγηση!
> >
Γιατί µετά από ξενύχτι και µεθύσι πάµε κατευθείαν για µπουγάτσα µε γάλα
> >
Γιατί αν πεινάσεις στις τρεις η ώρα το πρωί, µπορείς να διαλέξεις ανάµεσα σε πατσά, κρέπα ζεστή ή κουλούρι φρεσκοψηµένο
> >
Γιατί όταν ßγαίνουµε έξω για ποτό ή καφέ, συναντάµε τουλάχιστον τρεις γνωστούς µας.
> >
Γιατί όταν λέµε "ραντεßού στον Αλέκο" µόνο εµείς καταλαßαίνουµε ότι πρέπει να πάµε στο άγαλµα του Μ. Αλεξάνδρου.
> >
Γιατί παρόλη την κίνηση στο κέντρο, ένα έτσι να κάνεις ßλέπεις θάλασσα.
> >
Γιατί µαζί µε τον καφέ ή το ποτό µας κερνάνε λουκουµάκι, γλυκάκια ή µεζεδάκια
> >
Γιατί είµαστε οι µόνοι που ξεκινάµε το µεσηµέρι για καφεδάκι και χαλαρά καταλήγουµε να πίνουµε µαλαµατίνες µέχρι πρωίας
> >
Γιατί µπορούµε να δούµε το πιο όµορφο ηλιοßασίλεµα στην παραλία
> >
Γιατί έχουµε τις πιο όµορφες γυναίκες της Ελλάδας!
> >
Γιατί εδώ οι γυναίκες ßάφουν τα νύχια τους µε όζα...!
> >
Γιατί όταν σπάει το τζάµι φωνάζουµε τον ''τζαµτζή''
> >
Γιατί οι ταßέρνες µας συναγωνίζονται ποια θα σερßίρει (προσφορά του καταστήµατος) το καλύτερο γλυκό
> >
Γιατί όταν ßγάζει οµίχλη µια µοναχική ßόλτα στην παραλία λειτουργεί ως ηρεµιστικό
> >
Και όσους δεν καταλαßαίνουνε το γιατί .κλάιν µάιν
> >
Γιατί έχουµε τη νοοτροπία «και αύριο µέρα είναι»
> >
Γιατί ακόµα και αν χαθείς, κατεßαίνεις στην παραλία και ßρίσκεις τον δρόµο σου!
> >
Γιατί µιλάµε δυνατά και γελάµε µε την καρδιά µας
> >
Γιατί αυτή η πόλη ποτέ δεν κοιµάται !
> >
Γιατί την 28η Οκτωßρίου µόνο εµείς στην Ελλάδα έχουµε τριήµερη αργία!
> >
Γιατί το «κερασµατάκι του µαγαζιού» στις ταßέρνες µας είναι ολόκληρο γλυκό
> >
Γιατί έχουµε ντελίßερι όλο το 24ωρο, ακόµα και για γλυκά!
> >
Γιατί αντιµετωπίζουµε τα ζόρια «χαλλλαρά»!

ΤΟ καλύτερο ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΟΤΕ…

Η γυναίκα μου , μου πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα.

‘Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς’ μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με.

‘Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο.’

‘Μα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώ’ της είπα έντονα.

‘Το ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη.’

Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που.’

Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο.

‘Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;’ με ρώτησε.

Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.

‘Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί’ της απάντησα. ‘Οι δυο μας μόνοι… Τί λες;’

Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε: ‘Θα το ήθελα πολύ.’

Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο για να πάω να την πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού… Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη!

Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.

‘Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκαν’ μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. ‘Δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο για να μάθουν τα πάντα για τη βραδυνή έξοδό μας.’

Πήγαμε σε ένα εστιατόριο όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν ΄Η Πρώτη Κυρία της χώρας.΄

Μόλις καθήσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που ΄έπιαναν΄ τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες.

Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μαμά μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της.

‘Εγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι;’

‘Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη’ απάντησα.

Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα.

Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε την ταινία στον κινηματογράφο.

‘Θα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρόταση’ μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα.

‘Πώς πήγε το ραντεβού;’ θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις μπήκα στο σπίτι εκείνο το βράδυ.

‘Πολύ όμορφα, σ΄ευχαριστώ. Περισσότερο κι απ΄ό,τι περίμενα.’ της απάντησα.

Μερικές μέρες αργότερα η μητέρα μου ΄έφυγε΄ από ανακοπή της καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα.

Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φακέλο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει η μητέρα μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε:

‘Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τί σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!’

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως ‘ΣΕ ΑΓΑΠΩ’.

Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει. Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου. Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς, γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν.

Εάν ζει η μητέρα σου

………. Απόλαυσε τη στιγμή.

Εάν δεν ζει

…………………….. Να τη θυμάσαι.

Εάν έχεις μητέρα

……………. Προώθησε αυτό το μήνυμα.

Αμέσως θα κάνεις κάποιον να αισθανθεί κάτι για κάποια που ξέχασε, για αυτό το υπέροχο ον που αποκαλείται… ΜΗΤΕΡΑ!

Και να θυμάσαι πάντοτε:

Ο χρόνος ποτέ δεν συγχωρεί!

Ούτε μπορεί να γυρίσει πίσω.

Τέλος

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΫΜΕ ΤΗΝ,
ΠΑΠΑΚΑΛΟΥΔΗ Δ

ΤΟ καλύτερο ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΟΤΕ…

Η γυναίκα μου , μου πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα.

‘Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς’ μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με.

‘Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο.’

‘Μα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώ’ της είπα έντονα.

‘Το ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη.’

Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που.’

Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο.

‘Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;’ με ρώτησε.

Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.

‘Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί’ της απάντησα. ‘Οι δυο μας μόνοι… Τί λες;’

Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε: ‘Θα το ήθελα πολύ.’

Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο για να πάω να την πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού… Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη!

Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.

‘Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκαν’ μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. ‘Δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο για να μάθουν τα πάντα για τη βραδυνή έξοδό μας.’

Πήγαμε σε ένα εστιατόριο όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν ΄Η Πρώτη Κυρία της χώρας.΄

Μόλις καθήσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που ΄έπιαναν΄ τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες.

Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μαμά μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της.

‘Εγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι;’

‘Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη’ απάντησα.

Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα.

Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε την ταινία στον κινηματογράφο.

‘Θα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρόταση’ μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα.

‘Πώς πήγε το ραντεβού;’ θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις μπήκα στο σπίτι εκείνο το βράδυ.

‘Πολύ όμορφα, σ΄ευχαριστώ. Περισσότερο κι απ΄ό,τι περίμενα.’ της απάντησα.

Μερικές μέρες αργότερα η μητέρα μου ΄έφυγε΄ από ανακοπή της καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα.

Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φακέλο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει η μητέρα μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε:

‘Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τί σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!’

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως ‘ΣΕ ΑΓΑΠΩ’.

Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει. Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου. Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς, γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν.

Εάν ζει η μητέρα σου

………. Απόλαυσε τη στιγμή.

Εάν δεν ζει

…………………….. Να τη θυμάσαι.

Εάν έχεις μητέρα

……………. Προώθησε αυτό το μήνυμα.

Αμέσως θα κάνεις κάποιον να αισθανθεί κάτι για κάποια που ξέχασε, για αυτό το υπέροχο ον που αποκαλείται… ΜΗΤΕΡΑ!

Και να θυμάσαι πάντοτε:

Ο χρόνος ποτέ δεν συγχωρεί!

Ούτε μπορεί να γυρίσει πίσω.

Τέλος

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΫΜΕ ΤΗΝ,
ΠΑΠΑΚΑΛΟΥΔΗ Δ

ΤΟ καλύτερο ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΟΤΕ…

Η γυναίκα μου , μου πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα.

‘Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς’ μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με.

‘Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο.’

‘Μα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώ’ της είπα έντονα.

‘Το ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη.’

Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που.’

Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο.

‘Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;’ με ρώτησε.

Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.

‘Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί’ της απάντησα. ‘Οι δυο μας μόνοι… Τί λες;’

Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε: ‘Θα το ήθελα πολύ.’

Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο για να πάω να την πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού… Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη!

Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.

‘Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκαν’ μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. ‘Δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο για να μάθουν τα πάντα για τη βραδυνή έξοδό μας.’

Πήγαμε σε ένα εστιατόριο όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν ΄Η Πρώτη Κυρία της χώρας.΄

Μόλις καθήσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που ΄έπιαναν΄ τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες.

Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μαμά μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της.

‘Εγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι;’

‘Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη’ απάντησα.

Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα.

Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε την ταινία στον κινηματογράφο.

‘Θα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρόταση’ μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα.

‘Πώς πήγε το ραντεβού;’ θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις μπήκα στο σπίτι εκείνο το βράδυ.

‘Πολύ όμορφα, σ΄ευχαριστώ. Περισσότερο κι απ΄ό,τι περίμενα.’ της απάντησα.

Μερικές μέρες αργότερα η μητέρα μου ΄έφυγε΄ από ανακοπή της καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα.

Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φακέλο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει η μητέρα μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε:

‘Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τί σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!’

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως ‘ΣΕ ΑΓΑΠΩ’.

Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει. Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου. Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς, γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν.

Εάν ζει η μητέρα σου

………. Απόλαυσε τη στιγμή.

Εάν δεν ζει

…………………….. Να τη θυμάσαι.

Εάν έχεις μητέρα

……………. Προώθησε αυτό το μήνυμα.

Αμέσως θα κάνεις κάποιον να αισθανθεί κάτι για κάποια που ξέχασε, για αυτό το υπέροχο ον που αποκαλείται… ΜΗΤΕΡΑ!

Και να θυμάσαι πάντοτε:

Ο χρόνος ποτέ δεν συγχωρεί!

Ούτε μπορεί να γυρίσει πίσω.

Τέλος

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΫΜΕ ΤΗΝ,
ΠΑΠΑΚΑΛΟΥΔΗ Δ

ΤΟ καλύτερο ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΟΤΕ…

Η γυναίκα μου , μου πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα.

‘Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς’ μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με.

‘Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο.’

‘Μα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώ’ της είπα έντονα.

‘Το ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη.’

Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που.’

Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο.

‘Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;’ με ρώτησε.

Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.

‘Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί’ της απάντησα. ‘Οι δυο μας μόνοι… Τί λες;’

Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε: ‘Θα το ήθελα πολύ.’

Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο για να πάω να την πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού… Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη!

Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.

‘Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκαν’ μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. ‘Δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο για να μάθουν τα πάντα για τη βραδυνή έξοδό μας.’

Πήγαμε σε ένα εστιατόριο όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν ΄Η Πρώτη Κυρία της χώρας.΄

Μόλις καθήσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που ΄έπιαναν΄ τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες.

Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μαμά μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της.

‘Εγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι;’

‘Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη’ απάντησα.

Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα.

Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε την ταινία στον κινηματογράφο.

‘Θα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρόταση’ μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα.

‘Πώς πήγε το ραντεβού;’ θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις μπήκα στο σπίτι εκείνο το βράδυ.

‘Πολύ όμορφα, σ΄ευχαριστώ. Περισσότερο κι απ΄ό,τι περίμενα.’ της απάντησα.

Μερικές μέρες αργότερα η μητέρα μου ΄έφυγε΄ από ανακοπή της καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα.

Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φακέλο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει η μητέρα μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε:

‘Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τί σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!’

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως ‘ΣΕ ΑΓΑΠΩ’.

Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει. Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου. Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς, γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν.

Εάν ζει η μητέρα σου

………. Απόλαυσε τη στιγμή.

Εάν δεν ζει

…………………….. Να τη θυμάσαι.

Εάν έχεις μητέρα

……………. Προώθησε αυτό το μήνυμα.

Αμέσως θα κάνεις κάποιον να αισθανθεί κάτι για κάποια που ξέχασε, για αυτό το υπέροχο ον που αποκαλείται… ΜΗΤΕΡΑ!

Και να θυμάσαι πάντοτε:

Ο χρόνος ποτέ δεν συγχωρεί!

Ούτε μπορεί να γυρίσει πίσω.

Τέλος

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΫΜΕ ΤΗΝ,
ΠΑΠΑΚΑΛΟΥΔΗ Δ

Παραινέσεις...

♦ Οτιδήποτε μοιράζεις στην ζωή σου, επιστρέφεται. Γι' αυτό πρόσεξε τι μοιράζεις!

♦ Εάν συνεχίσεις να κάνεις ότι κάνεις, τότε θα συνεχίσεις να παίρνεις ότι παίρνεις!

♦ Ποτέ μην αφήνεις την ευκαιρία να πεις μια ενθαρρυντική κουβέντα για κάποιον ή σε κάποιον….

♦ Έχουμε 2 αυτιά και 1 στόμα, και με αυτήν την αναλογία πρέπει να τα χρησιμοποιούμε!

♦ Πιθανόν το μεγαλύτερο από όλα τα λάθη σου, είναι να μην γνωρίζεις κανένα!

♦ Η επιθετική συμπεριφορά συνήθως προκαλείται από φόβο. Η θετική συμπεριφορά είναι συνήθως αποτέλεσμα εμπιστοσύνης!

♦ Κανένας άντρας και καμία γυναίκα δεν αξίζει τα δάκρυά σου. Ο μόνος που τα αξίζει, δεν θα σε κάνει ποτέ να κλάψεις...

♦ Η ευτυχία δημιουργεί φίλους. Η δυστυχία τους δοκιμάζει!

♦ Αυτός που δεν καταλαβαίνει την σιωπή σου δεν θα μπορεί να καταλάβει ούτε και τα λόγια σου!

♦ Μπορείς να καταλάβεις την ποιότητα ενός ανθρώπου αν παρατηρήσεις πως συμπεριφέρεται σε αυτούς που δεν έχουν τίποτα να του προσφέρουν !

♦ Όποιος αγαπά το τριαντάφυλλο, αγαπά και τα αγκάθια του…

Παραινέσεις...

♦ Οτιδήποτε μοιράζεις στην ζωή σου, επιστρέφεται. Γι' αυτό πρόσεξε τι μοιράζεις!

♦ Εάν συνεχίσεις να κάνεις ότι κάνεις, τότε θα συνεχίσεις να παίρνεις ότι παίρνεις!

♦ Ποτέ μην αφήνεις την ευκαιρία να πεις μια ενθαρρυντική κουβέντα για κάποιον ή σε κάποιον….

♦ Έχουμε 2 αυτιά και 1 στόμα, και με αυτήν την αναλογία πρέπει να τα χρησιμοποιούμε!

♦ Πιθανόν το μεγαλύτερο από όλα τα λάθη σου, είναι να μην γνωρίζεις κανένα!

♦ Η επιθετική συμπεριφορά συνήθως προκαλείται από φόβο. Η θετική συμπεριφορά είναι συνήθως αποτέλεσμα εμπιστοσύνης!

♦ Κανένας άντρας και καμία γυναίκα δεν αξίζει τα δάκρυά σου. Ο μόνος που τα αξίζει, δεν θα σε κάνει ποτέ να κλάψεις...

♦ Η ευτυχία δημιουργεί φίλους. Η δυστυχία τους δοκιμάζει!

♦ Αυτός που δεν καταλαβαίνει την σιωπή σου δεν θα μπορεί να καταλάβει ούτε και τα λόγια σου!

♦ Μπορείς να καταλάβεις την ποιότητα ενός ανθρώπου αν παρατηρήσεις πως συμπεριφέρεται σε αυτούς που δεν έχουν τίποτα να του προσφέρουν !

♦ Όποιος αγαπά το τριαντάφυλλο, αγαπά και τα αγκάθια του…

Σοφά Λόγια 1...

# Ο καλύτερος τρόπος για να κρατάς το λόγο σου είναι να μην τον δίνεις

# Όσο απλό είναι να περιπλέξεις τα πράγματα, τόσο περίπλοκο είναι να τα απλοποιήσεις

# Όταν ένας άντρας ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου στην σύζυγό του, δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: ή είναι καινούρια σύζυγος ή είναι καινούριο το αυτοκίνητο

# Οι άντρες που έχουν τρυπήσει τα αυτιά τους είναι καλά προετοιμασμένοι για γάμο. Έχουν νιώσει πόνο κι έχουν αγοράσει κοσμήματα

# Μην εκνευρίζεσαι αν ο γείτονάς σου έχει το στέρεο ανοιχτό στις δύο το πρωί. Τηλεφώνησέ του στις τέσσερις και πες του πόσο σου άρεσε

# Οι ληστές ζητούν ή τα λεφτά ή τη ζωή σου. Οι γυναίκες και τα δυο

# Eγωιστής: ένα άτομο που ενδιαφέρεται περισσότερο για τον εαυτό του παρά για μένα

# Επιτυχημένος άντρας είναι εκείνος που βγάζει περισσότερα λεφτά από όσα μπορεί να ξοδέψει η γυναίκα του. Επιτυχημένη γυναίκα είναι αυτή που μπορεί να βρει έναν τέτοιον άντρα

# Ο άνθρωπος που χαμογελά όταν όλα πάνε στραβά έχει σκεφτεί κάποιον να ρίξει το φταίξιμο

# Για να ντυθεί μια γυναίκα, γδύνονται δυο ζώα: ένα που δίνει τη γούνα κι ένα που την πληρώνει

# Υπάρχουν τρεις τρόποι να γίνει κάτι. Κάντο μόνος σου, προσέλαβε κάποιον να το κάνει ή απαγόρευσε στα παιδιά σου να το κάνουν

# Εύκολη: αντρικός όρος που χαρακτηρίζει τις γυναίκες που έχουν τη σεξουαλική ηθική του άντρα

Σοφά Λόγια 1...

# Ο καλύτερος τρόπος για να κρατάς το λόγο σου είναι να μην τον δίνεις

# Όσο απλό είναι να περιπλέξεις τα πράγματα, τόσο περίπλοκο είναι να τα απλοποιήσεις

# Όταν ένας άντρας ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου στην σύζυγό του, δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: ή είναι καινούρια σύζυγος ή είναι καινούριο το αυτοκίνητο

# Οι άντρες που έχουν τρυπήσει τα αυτιά τους είναι καλά προετοιμασμένοι για γάμο. Έχουν νιώσει πόνο κι έχουν αγοράσει κοσμήματα

# Μην εκνευρίζεσαι αν ο γείτονάς σου έχει το στέρεο ανοιχτό στις δύο το πρωί. Τηλεφώνησέ του στις τέσσερις και πες του πόσο σου άρεσε

# Οι ληστές ζητούν ή τα λεφτά ή τη ζωή σου. Οι γυναίκες και τα δυο

# Eγωιστής: ένα άτομο που ενδιαφέρεται περισσότερο για τον εαυτό του παρά για μένα

# Επιτυχημένος άντρας είναι εκείνος που βγάζει περισσότερα λεφτά από όσα μπορεί να ξοδέψει η γυναίκα του. Επιτυχημένη γυναίκα είναι αυτή που μπορεί να βρει έναν τέτοιον άντρα

# Ο άνθρωπος που χαμογελά όταν όλα πάνε στραβά έχει σκεφτεί κάποιον να ρίξει το φταίξιμο

# Για να ντυθεί μια γυναίκα, γδύνονται δυο ζώα: ένα που δίνει τη γούνα κι ένα που την πληρώνει

# Υπάρχουν τρεις τρόποι να γίνει κάτι. Κάντο μόνος σου, προσέλαβε κάποιον να το κάνει ή απαγόρευσε στα παιδιά σου να το κάνουν

# Εύκολη: αντρικός όρος που χαρακτηρίζει τις γυναίκες που έχουν τη σεξουαλική ηθική του άντρα

Μόνο DEWARS!

ΤΗΝ ΑΓΝΑΝΤΙΨΑ ΣἘΝΑ ΠΑΝΓΥΡ! ΤΗΝ ΤΡΑΟΥ, ΜΗ ΤΡΑΕΙ,
ΤΗΝ ΠΛΑΝΑΟΥ, ΜΗ ΠΛΑΝΑΕΙ,
ΤΗΝ ΖΓΩΝΩ ΣΜΑ! Μ΄ΕΠΙΑΣ ΑΝΤΡΑΛΑ!
ΕΠΡΙΠΙ ΝΑ ΤΟ 'ΧΑ ΧΑΜΠΑΡΙΑΣ.
ΓΚΛΑΓΚΑΝΑΕΙ ΜΟΝΟ DEWARS.

Μόνο DEWARS!

ΤΗΝ ΑΓΝΑΝΤΙΨΑ ΣἘΝΑ ΠΑΝΓΥΡ! ΤΗΝ ΤΡΑΟΥ, ΜΗ ΤΡΑΕΙ,
ΤΗΝ ΠΛΑΝΑΟΥ, ΜΗ ΠΛΑΝΑΕΙ,
ΤΗΝ ΖΓΩΝΩ ΣΜΑ! Μ΄ΕΠΙΑΣ ΑΝΤΡΑΛΑ!
ΕΠΡΙΠΙ ΝΑ ΤΟ 'ΧΑ ΧΑΜΠΑΡΙΑΣ.
ΓΚΛΑΓΚΑΝΑΕΙ ΜΟΝΟ DEWARS.

Μόνο DEWARS!

ΤΗΝ ΑΓΝΑΝΤΙΨΑ ΣἘΝΑ ΠΑΝΓΥΡ! ΤΗΝ ΤΡΑΟΥ, ΜΗ ΤΡΑΕΙ,
ΤΗΝ ΠΛΑΝΑΟΥ, ΜΗ ΠΛΑΝΑΕΙ,
ΤΗΝ ΖΓΩΝΩ ΣΜΑ! Μ΄ΕΠΙΑΣ ΑΝΤΡΑΛΑ!
ΕΠΡΙΠΙ ΝΑ ΤΟ 'ΧΑ ΧΑΜΠΑΡΙΑΣ.
ΓΚΛΑΓΚΑΝΑΕΙ ΜΟΝΟ DEWARS.

Μόνο DEWARS!

ΤΗΝ ΑΓΝΑΝΤΙΨΑ ΣἘΝΑ ΠΑΝΓΥΡ! ΤΗΝ ΤΡΑΟΥ, ΜΗ ΤΡΑΕΙ,
ΤΗΝ ΠΛΑΝΑΟΥ, ΜΗ ΠΛΑΝΑΕΙ,
ΤΗΝ ΖΓΩΝΩ ΣΜΑ! Μ΄ΕΠΙΑΣ ΑΝΤΡΑΛΑ!
ΕΠΡΙΠΙ ΝΑ ΤΟ 'ΧΑ ΧΑΜΠΑΡΙΑΣ.
ΓΚΛΑΓΚΑΝΑΕΙ ΜΟΝΟ DEWARS.

Μόνο DEWARS!

ΤΗΝ ΑΓΝΑΝΤΙΨΑ ΣἘΝΑ ΠΑΝΓΥΡ! ΤΗΝ ΤΡΑΟΥ, ΜΗ ΤΡΑΕΙ,
ΤΗΝ ΠΛΑΝΑΟΥ, ΜΗ ΠΛΑΝΑΕΙ,
ΤΗΝ ΖΓΩΝΩ ΣΜΑ! Μ΄ΕΠΙΑΣ ΑΝΤΡΑΛΑ!
ΕΠΡΙΠΙ ΝΑ ΤΟ 'ΧΑ ΧΑΜΠΑΡΙΑΣ.
ΓΚΛΑΓΚΑΝΑΕΙ ΜΟΝΟ DEWARS.

Έτσι γίνονται οι μπίζνες

Ο Τζακ, καπάτσος επιχειρηματίας λέει στον γιο του:

- Θέλω να παντρευτείς την κοπέλα που διάλεξα για σένα

- Θέλω να παντρευτώ την κοπέλα που θα διαλέξω εγώ

- Ναι αλλά πρόκειται για την κόρη του Μπιλ Γκεητς.

- Α... ε, άμα είναι έτσι...

Στη συνεχεία ο Τζακ πάει στον Μπιλ Γκεητς.

- Έχω ένα εξαιρετικό σύζυγο για την κόρη σου

- Μα η κόρη μου είναι πολύ μικρή για γάμο

- Ναι, αλλά ο νεαρός είναι αντιπρόεδρος της World Bank

- Α... ε, άμα είναι έτσι...

Τέλος ο Τζακ πάει στον πρόεδρο της World Bank.

- Έχω να σας συστήσω ένα θαυμάσιο νέο για αντιπρόεδρο

- Έχω περισσότερους αντιπρόεδρους από όσους χρειάζομαι

- Ναι, αλλά ο συγκεκριμένος είναι γαμπρός του Μπιλ Γκεητς.

- Α... ε, άμα είναι έτσι...

Έτσι γίνονται οι μπίζνες